بمناسبت میلاد نور :

 :                                                  بمناسبت میلاد نور                                                                                                                                                                       

( محمد صلی الله علیه وسلم ازولادت تا بعثت  )                                                                                                                                                    

حضرت محمد ( ص ) دردوازدهم ماه ربیع الاول ( پنجا وسه سال قبل از هجرت بمدینه منوره)  مطابق بتاریخ 570 میلادی جهان بشریت را بنور تولد خویش منور ساختند  که هم زمان باتولد آن حضرت (ص) در جهان آن روز تحولات وواقعات شگفت انگیزی  پدید آمد از جمله آتشکده زردشتیان خاموش وقصر کسری شکست برداشت وتزل در بت ها وبت پرستان بمیان آمد حضرت محمد (ص ) در خانواده عبدالمطلب از طائیفه قریش بدنیا آمدند اسم پدر شان عبدالله بن عبدالمطلب واسم مادرشان آمنه بنت وهب بود هنوز تولد نیافته بودند که پدر شان وفات کرد وبا یتیمی بزرگ شدند در دوران طفولیت ونوجوانی خود  مشکلات ومصیبت های زیادی را پشت سر گذشتاندند – هنوز به سن رشد وجوانی نرسیده بودند که مادر وجد مهربان شان عبدالمطلب نیز دنیا را وداع گفتند که بعد از آنها مسئولیت آن بزرگوار به دوش ابوطالب عموی شان افتاد – دوران طفولیت ونوجوانی خود را با رنج وزحما ت فراوان سپری کردند ازسن طفولیت ونوجوانی در بین مردم به اخلاق پسندیده وحمیده شهرت داشتند وبا اخلاق نیکوی خود توجه مردم را بخود جلب کرده بودند مردم با ایشان اعتماد واطمینان داشته  وبنام محمد الامین ایشان را میشناختند ودر دوران جوانی خود سفرهای را در اطراف  حجاز بخصوص در شام آن روز انجام دا ده بودند ودر سن جوانی  با اخلاق نیک وپسندیده خویش توانسته بودند اعتماد مردم را حاصل نموده و مسائیل ذات البینی شان  را حل کنند ومردم برای حل مسائیل خود اکثرا به ایشان مراجعه میکردند بیشتر اوقات خود را در عالم تفکر واندیشه بسرمیبردند – تفکر در جهان وخلقت کائینات -  تفکر در باره نجات انسان از لجنزار شرک وفساد وراه هدایت واصلاحش – تفکر در عالم آفاق وزیبائی ها کائنات وطبیعت -  وقدرت خالق لا یزال که پدید آورنده آنها ست – تفکر در باره انسان  وهدایت آن . بطور خلاصه اگر خواسته باشیم جامعه آن روز عربستان را خوبتر بدانیم بهتر است تا از زبان حضرت جعفر بن ابی طالب پسر عموو یار گرامی آن حضرت (ص) بشنویم که او دراین باره چنین میگوید : قبل از بعثت آن حضرت (ص) بمقام رسالت وپیامبری ماقومی بودیم – جاهل که بت ها را عبادت میکردیم – خود مرده هارا میخوردیم – فحشا ء را انجام میدادیم – صله رحم را قطع کرده بودیم – بریکدیگر ظلم وجفا میکردیم – همسایگان را فراموش نموده بودیم – اقویای ما ضعفارا میخوردند وپایمال شان  میکردند  در چنین حالتی بسر میبردیم تا اینکه خداوندج برما پیغمبری را از نفس خودما بر ما فرستاد وبمصداق آیه قرآن کریم که فرمود: 

 ( ای مومنان بشما رسولی از نوع ونفس  خود شما فرستاده شده دشوار است براو رنج شما – حریص است بر هدایت شما وبرشما مومنان بسیار بخشاینده ومهربان است 1) که ما صدق وامانت داری – عفت ونسب اورا میشناختیم وبپاکی وطهارت او عقیده وباور داشتیم وداریم اوما را بسوی توحید وعبادت خداوند بزرگ ویکتا (ج ) وترک شرک وبت پرستی دعوت کرد ومارا به صداقت وامانتداری – صله رحم – حسن همجواری – خوداری از ریختاندن خون ناحق خود داری از ازدواج با محارم –امر کرد واز فسق وشهادت ناحق – خوردن مال یتیم – قذف (تهمت ) محصنات مومنات واز شرک  بخدای واحد ویگانه و اطاعت ازطاغوت نهی کرد وبه توحید وخدا پرستی خدای واحد ولا شریک - واقامه صلاه - ودادن زکوات وروزه رمضان -  وجهاد فی سبیل الله -  وامر با المعروف ونهی ازمنکر وباقی اعمال صالحه امر وهدایت فرمود که ما بر پیغمبری او تصدیق کرده وایمان آوردیم وآن چیزیکه از نزد خداوندج بما آورده بود همه را تصدیق واطاعت کردیم حلال خدا را حلال وحرام خدا را حرام دانسته وبرآنها عمل کرده ومیکنیم ( الهم صلی علی محمد وعلی آل محمد کما صلیت علی ابراهیم وعلی آل ابراهیم انک حمید مجید )